Με αυτή την παρουσίαση δίνεται μία επισκόπηση της διάβρωσης του σιδήρου. Περιλαμβάνεται μία περίληψη του τι συμβαίνει κατά τη διάρκεια της ταφής και μετά την ανασκαφή.
Ένα αυξανόμενο πρόβλημα με τον αρχαιολογικό σίδηρο αποτελεί η συνεχιζόμενη διάβρωση εξαιτίας της κυκλοφορίας αλάτων κατά τη διάρκεια της ταφής, αλλά και μετά την ανασκαφή, η οποία συχνά έχει ως αποτέλεσμα το σχηματισμό ενός υδρόξυ-οξειδίου του σιδήρου, του ακαγκαινίτη.
Η παρουσίαση, επίσης, περιγράφει πως λειτουργούν οι επεμβάσεις σταθεροποίησης για την αφαίρεση τέτοιων αλάτων, ώστε να εμποδιστεί η περαιτέρω ενεργός διάβρωση αντικειμένων από σίδηρο. Περιγράφει, τέλος, τις διαφορετικές μεθόδους για τον προσδιορισμό της συγκέντρωσης των ιόντων χλωρίου σε διαλύμετα σταθεροποίησης.
Στόχοι Ενότητας
Μετά το τέλος του μαθήματος οι φοιτητές θα είναι σε θέση:
- Να κατανοούν τη θεωρία της διάβρωσης του σιδήρου από εδαφικές θέσεις.
- Να κατανοούν τους διαφορετικούς τύπους προϊόντων διάβρωσης σε σιδηρά αντικείμενα.
- Να κατανοούν την έννοια της ενεργού διάβρωσης σε σιδηρά αντικείμενα.
- Να κατανοούν και να αναγνωρίζουν τον ακαγκαινίτη και το ‘δάκρυσμα΄του σιδήρου.
- Να γνωρίζουν τους διαφορετικούς τύπους μεθόδων αποχλωρίωσης για σιδηρά αντικείμενα.
- Να γνωρίζουν τις μεθόδουν που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον προσδιορισμό της συγκέντρωσης των ιόντων χλωρίων σε διαλύματα.
Λέξεις Κλειδιά
Ενεργός διάβρωση, ακαγκαινίτης ΄δάκρυσμα΄σιδήρου, επεμβάσεις σταθεροποίησης/αποχλωρίωσης.
