Οι βασικές αρχές ανάπτυξης και η 'δομική' λογική του διακόσμου στην νεοκλασική μορφολογία. Το όλον και το μέρος, και η εσωτερική νομοτέλεια των συνθέσεων, τόσο στην οργάνωση των χώρων όσο και στον διάκοσμο των εξωτερικών και εσωτερικών όψεων. Προσόψεις, εσωτερικοί τοίχοι, αλλά και θύρες, δάπεδα και οροφές, ιδωμένες σαν αυτοτελή στοιχεία αλλά και σε μία άρρηκτη σχέση με την θέση τους στο χώρο και τον ρόλο τους στο όλον.
Στόχοι Ενότητας
Παρότι όχι φανερά κατασκευαστικές, οι διακοσμητικές συνθέσεις στον νεοκλασικισμό εμφανίζουν μια ‘δομική’ λογική: από την βάση προς την στέψη, από το κέντρο στην περίμετρο (και αντίθετα), ή από το μέρος προς το όλον (και αντίθετα). Κάθε μέρος του διακόσμου έχει μια στατική ισορροπία: αν χαλάσει ένα μέρος, τότε το όλον καταρρέει σαν να οφειλόταν στην βαρύτητα. Βασική επιδίωξη αυτής της ενότητας είναι να καταδείξει τις διακοσμητικές συνθέσεις σαν ένα αναπόσπαστο μέρος της κατασκευής του χώρου, σημαντικό όσο και οι εν κυριολεξία φέρουσες κατασκευές (π.χ. οι λιθοδομές, οι στέγες και τα πατώματα).
Λέξεις Κλειδιά
Διάκοσμος, διακοσμητική σύνθεση, βάση, κορμός ,στέψη, εσωτερική νομοτέλεια, ‘δομική’ λογική, διάκοσμος ως φορέας του όλου.
