Επιστήμη Υλικών ΙΙ (Ε)

Επιχειρείται η σύνδεση της γεωμετρίας, και κατά συνέπεια, της πολικότητας των οργανικών μορίων με τη διαλυτότητα των υλικών τους σε συγκεκριμένους διαλύτες. Η χρήση οργανικών διαλυτών (π.χ. αιθέρας), καθώς και υδατικών συστημάτων (ουδέτερου, όξινου και αλκαλικού pH) και μέσω αυτών ελέγχεται η διαλυτότητα χημικών ενώσεων (αμινοξέων, σακχάρων, λιπαρών υλών) σε αυτά. Η χρήση της επιλεκτικής διαλυτοποίησης σε οργανικούς ή μη διαλύτες στην συστηματική ταξινόμηση των χημικών ενώσεων που απαρτίζουν τα υλικά. Εισάγεται η έννοια και η  χρήση του τριγώνου διαλυτότητας στην επιλογή του κατάλληλου διαλύτη προς επιλεκτική διαλυτοποίηση ενός υλικού.

Στόχοι Ενότητας

Στο τέλος της ενότητας, οι σπουδαστές θα πρέπει να είναι σε θέση να συνδυάζουν τις ιδιότητες των οργανικών μορίων με τις δυνατότητες διαλυτοποίησής τους σε συγκεκριμένους διαλύτες.

Λέξεις Κλειδιά

Πολικότητα χημικών ενώσεων, διαλυτότητα, διαλύτης, διαλυτοποιημένη ουσία, διπολική ροπή, πολικοί διαλύτες, άπολοι διαλύτες, κλασματικές παράμετροι διαλυτότητας, τριγωνικό διάγραμμα διαλυτότητας